ξεπερνώντας τις εξαρτήσεις μας
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε περάσει κάποιες άσχημες και δύσκολες φάσεις στην ζωή μας. Άλλοι ήταν από σίδερο και δεν λύγισαν και δεν επηρεάστηκαν και τα κατάφεραν εύκολα αν βγουν από το πρόβλημα που είχαν μπει.
Άλλοι πάλι, δυσκολεύτηκαν. Δεν έβλεπαν ότι ήταν σε ένα πρόβλημα, δεν το κατάλαβαν εγκαίρως και πολύ απλά, βυθίστηκαν παραπάνω μέσα σε αυτό. Και όσο και να αγωνιζόταν κατά περιόδους ξαναβουτούσαν χειρότερα από πριν σε αυτό που τους δυσκόλευε.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την δική τους εξάρτηση. Άλλοι τις γνωστές φανερές εξαρτήσεις, αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, τζόγο, τσιγάρο, φαγητό κ.α. και άλλοι είναι στις κρυφές και συνήθως αυτές που δεν τις καταλαβαίνουμε τόσο εύκολα εξαρτήσεις, όπως είναι να είσαι προσκολλημένος σε έναν άνθρωπο ή σε μια σχέση, ή να μην μπορείς να ανοίξεις τα φτερά σου και να κάνεις το δικό σου βήμα αλλά όλη σου την ζωή να εξαρτάσαι από τους γονείς σου, να μην μπορείς να πάρεις πρωτοβουλία γιατί έμαθες να αποφασίζουν άλλοι για σένα.
Η διαφορά των δύο κατηγοριών είναι ότι στις πρώτες, επειδή οι συνέπειες είναι πιο φανερές και στον εαυτό μας αλλά και στους γύρω μας, κάποια στιγμή λαμβάνουμε δραστικά μέτρα, βάζουμε τα όρια μας, δίνουμε με αγώνα το τέρμα μας. Στην δεύτερη κατηγορία, είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα γιατί απλά δεν το εντοπίζεις εύκολα και δεν θεωρείς ότι υπάρχει καν.
Το να είσαι σε μια σχέση εξάρτησης ή σε μια φάση εξάρτησης, να πρέπει να δεις τι κάνει ο άλλος για να ζήσεις, να είσαι εμμονικά αγκιστρωμένος από αυτόν και να μην μπορείς να αντιληφθείς ότι εκείνος ζει την ζωή του όπως θέλει αλλά εσύ κρέμεσαι κυριολεκτικά από την δική του είναι κάτι πολύ δύσκολο και άσχημο. Φανταστείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι, που χάνουν στην κυριολεξία την ζωή τους, γιατί περιμένουν ένα τηλέφωνο από κάποιον, που δεν παίρνει και δεν θα πάρει ποτέ. Ή ακόμα και αν πάρει θα είναι για να βολευτεί για λίγο. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέρες κολλημένοι πάνω στο fb βλέποντας τι κάνει κάποιος που θεωρούν ότι τον θέλουν, στην ουσία όμως χάνουν την δική τους ζωή προσπαθώντας να δουν τι έκανε κάποιος άλλος "σημαντικός" για αυτούς. Βάζοντας έτσι την ζωή τους σε δεύτερη ασήμαντη μοίρα και επίσης περιμένοντας από τον σημαντικό να τους δώσει σημασία. Ξεχνώντας βέβαια ότι αν ήταν και οι ίδιοι σημαντικοί για αυτούς θα τους είχαν δει, βρει, τηλεφωνήσει, βγει μαζί τους κτλ.
Πείτε όχι στις άρρωστες σχέσεις. Πείτε όχι σε ανθρώπους που δεν γίνεται να αντιληφθούν αυτό που εσείς θέλετε και δικαιούστε. Βάλτε τα όριά σας. Σταματήστε όμως και εσείς οι ίδιοι να μιζεριάζετε και να ρίχνετε την ποιότητα της ζωή σας. Μην πολλαπλασιάζετε την αρρώστια της θλίψης, της γκρίνιας. Αδειάστε το μυαλό σας και βάλτε την αλήθεια και το τι σας αξίζει όχι αυτό που κάνουν όλοι. Κόψτε κάθε είδους εξάρτηση και εμμονή. Αφήστε τους άλλους και ζήστε όπως πραγματικά πρέπει. Με αρχές, με όρια, με όνειρα, με σωστή δική μας πρώτα συμπεριφορά και αξιοπρέπεια.
Η ζωή του καθενός είναι μοναδική. Και πρέπει να ζει όπως του αξίζει και ονειρεύεται. Να μην παγώνει τα θέλω του και την ζωή του ή τα συναισθήματά του για τίποτα. Μην θεωρείτε την απόλαυση της καθημερινότητας πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα του καθενός να ζήσει όμορφα την ζωή του, με θετικά μηνύματα, με ωραίες σκέψεις, να μάθει να δημιουργεί και όχι να καταστρέφει. Να σπέρνει χαρά και όχι θλίψη.
Δεν μπορούμε να κοντρολάρουμε το τι θα κάνουν οι άλλοι. Είμαστε ανίσχυροι και δεν μπορούμε να εξουσιάσουμε τίποτα. Ούτε μπορούμε να απαιτήσουμε το πως θα μας συμπεριφερθούν. Μπορούμε όμως να δώσουμε τον αγώνα μας για να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Και μετά απέναντί μας θα αλλάξουν και οι άλλοι.
Και αν κάποιες στιγμές βουτήξαμε σε έναν βούρκο, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα, και να βγούμε πάλι στην επιφάνεια. Θυμηθείτε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι, έχουν σχεδόν φτάσει στον θάνατο από τις εξαρτήσεις και ξαναγύρισαν, πήραν την αφύπνιση τους και τώρα ζουν πιο σωστά και πιο οροθετημένα από αυτούς που δεν έχουν "εξαρτηθεί" ποτέ από τίποτα.
Δίνοντας όμως μάχη για πάντα. Αυτή την μάχη πρέπει να την δίνουμε όλοι μας καθημερινά. Είναι δικαίωμά μας να ζήσουμε όμορφα, με συναισθήματα, με τα θέλω μας και τα πρέπει, με τα ναι και τα όχι, με αγάπη και σεβασμό.
Και να θυμάστε....
Να αφήνουμε ότι μας βαραίνει για να μπορεί η καρδιά μας να πετά
Μαρία