Αυτό που δεν έκανες

Ζεις την καθημερινότητά σου, με την οικογένειά σου, με τον άνθρωπό σου και με τους φίλους σου. Έχεις απαιτήσεις και υποχρεώσεις. Και προσπαθείς να κρατήσεις μια ισορροπία και να προλάβεις τα πάντα στην ημέρα σου, την βδομάδα σου και στην ίδια σου την ζωή. Θεωρητικά κάνεις παρόμοια πράγματα, υπάρχει ένα πρόγραμμα στην ζωή σου, και στρίβοντας απλά το κεφάλι σου, κοιτώντας λίγο πίσω, βλέπεις ότι οι βδομάδες σου είναι σχεδόν ίδιες, ότι ζεις ένα μοτίβο με ελάχιστες αλλαγές. Και δεν θα διαφωνήσω είναι ωραία η σταθερότητα, είναι ωραία η σιγουριά. Μαθαίνεις να ζυγίσεις καταστάσεις, κρίνεις τι είναι σημαντικό και τι όχι, τι αξίζει, τι θα παραβλέψεις και γιατί θα αγωνιστείς. Ζεις με τέτοιο τρόπο που νιώθεις ασφάλεια.

Ο χρόνος μοιάζει στάσιμος, μα τρέχει. Και στο πέρασμά του, μας φαίνεται ότι τον ελέγχουμε και τον κουμαντάρουμε. Αναπολώντας όμως τις στιγμές, βλέποντας πάλι την ζωή μας, αυτό που πραγματικά μας πληγώνει είναι αποφάσεις που δεν πήραμε, αυτό που δεν τολμήσαμε, τα συναισθήματα που δεν εκφράσαμε γιατί πιστεύαμε ότι ο άνθρωπός μας, μας ξέρει και μας καταλαβαίνει ή που τα διατυπώσαμε λάθος, βιαστικά και επιπόλαια. 

 Ο χρόνος περνά και τελειώνει. Η ζωή προχωρά, κυλά, φεύγει. Η μνήμη εξασθενεί. Αδυνατεί να θυμάται τα πάντα. Συγκρατεί τις στιγμές που θεωρεί σημαντικές. Αυτές που ζέσταναν την καρδιά, και γέμισαν την ψυχή. Και αυτές που μας πλήγωσαν πολύ και γκρεμοτσακίστηκε το μέσα μας.

Η καρδιά πληγώνεται, κουράζεται,  από λόγια που ειπώθηκαν και από άσχημες πράξεις. Πληγώνεται όμως και  από λόγια που δεν άκουσε, από αυθόρμητα σ' αγαπώ που πνίγηκαν από εγωισμό, από ένα τρυφερό χάδι που δεν το εισέπραξε,  από μια αγκαλιά που ήταν μηχανική και με το ζόρι, από εκείνη την στιγμή που έπρεπε να νιώσει μοναδική και τσακίστηκε, από πράξεις που δεν γίνονται, από παράπονα που μαζεύονται, από στιγμές που έχουν αξία και μηδενίστηκαν,  αλλά και από ασήμαντα περιστατικά που τους δόθηκε παραπάνω προσοχή και νόημα. Πληγώνεται από λάθη που έγιναν, αλλά και από κινήσεις που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν.

Έτσι λοιπόν, για να μην φτάσεις σε σημείο που αυτά που δεν έκανες ή δεν είπες να είναι πιο σημαντικά για σένα από αυτά που ζεις,προσπάθησε να παλεύεις για την καθημερινότητά σου,να συζητάς,να μοιράζεσαι, να αγκαλιάζεις αυτόν που αγαπάς, να μαθαίνεις να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, να μαθαίνεις να αγαπάς τον άλλον όπως είναι, να ζεις ουσιαστικά την ζωή σου με αγάπη. Μάθε να ζητάς, αυτά που δεν γίνονται και τα έχεις ανάγκη, έτσι ώστε, μεγαλώνοντας και κοιτώντας πίσω, να μην έχεις παράπονα για αυτό που δεν έκανες ή που δεν εισέπραξες.  Μάθε να ζεις την ζωή σου με αγάπη και θετικά συναισθήματα, έτσι ώστε όταν αναπολείς, να χαμογελάς και να είσαι ευχαριστημένος.

Να αφήνουμε ότι μας βαραίνει

 για να μπορεί η καρδιά μας να πετά. 

Με αγάπη, 

Μαρία