Βάζοντας όρια, γνωρίζεις τον εαυτό σου

Υπάρχει μια προκατάληψη ότι οι άνθρωποι που έχουν μάθει να κρατάνε τα όρια τους ή να ζούνε με ένα πρόγραμμα και με αρκετή πειθαρχία, ότι φοβούνται να αφεθούν ελεύθεροι μήπως και δεν τα καταφέρουν ή ότι είναι ξενέρωτοι, χωρίς όρεξη για περιπέτεια και χωρίς τόλμη για ζωή. Ότι είναι άνθρωποι χωρίς ρίσκο και χωρίς πάθη ή έντονα συναισθήματα. Άνθρωποι που αρκετοί τους λυπούνται γιατί θεωρούν ότι ζουν σαν στρατιωτάκια, με αρκετές στερήσεις και καταπιέσεις.

Λόγω του ότι πολλοί μεγαλώνουν με στερήσεις ψυχικές και όχι με όρια, θεωρούν ότι το να σπάνε το κατεστημένο και να κάνουν ατίθαση ζωή είναι μοντέρνοι, ή ότι καταπατώντας τις κόκκινες γραμμές και ζώντας έξω από τον πίνακα, ότι είναι εξουσιαστές και φιλελεύθεροι και ότι έτσι μαθαίνουν τον εαυτό τους. Υποκύπτοντας στους πειρασμούς και ζώντας ακραίες καταστάσεις, ότι μαθαίνουν ποιοι πραγματικά είναι. Ζούνε χωρίς όρια γιατί φοβούνται την απόρριψη από τους άλλους και ότι δεν θα τους αγαπάνε αν αντιδράσουν σε κάτι.

Βάζοντας όρια όμως στους άλλους αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό, που είναι το κυριότερο, είσαι στην ουσία ελεύθερος από πολλές συνήθειες και προκαταλήψεις που εξουσιάζουν τους ανεξέλεκτους ανθρώπους. Γνωρίζεις τι πραγματικά θες και τι δεν θες, τι μπορείς και τι όχι. 

Ποτέ δεν είναι αργά για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, για να ξέρεις που να πεις όχι και που ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γνωρίσει και ζήσει τα πάντα, έντονα και εκτός όρίων, για το μεγαλύτερο μέρος της ηλικίας τους. Που δεν τους σταματούσε τίποτα και πίστευαν ότι ελέγχουν τα πάντα, ενώ στην πραγματικότητα, πήγαιναν όπου φυσούσε ο άνεμος, γιατί απλά δεν ήξεραν που να σταματήσουν. Ζούσαν καταστάσεις που είχαν μεν τρέλα, αλλά ενώ δεν τις θέλανε δεν ξέραν να τις αρνηθούν.

Το σημαντικό είναι ότι όσο και να ήταν ένα με το σύνολο και την μόδα της εποχής ή όσο και να ζούσαν όλα αυτά που κάνανε και κάνουν όλοι μπόρεσαν να διαφοροποιηθούν. Να σπάσουν τα δεσμά με τον όχλο και να βρούνε πραγματικά τον εαυτό τους. Πετώντας εξαρτήσεις και πάθη, ήρθε η γαλήνη γιατί σταμάτησε να τους ελέγχει ο εύκολος τρόπος ζωής και γνώρισαν την δύναμη του να πατήσεις στα πόδια σου.

Το να χτίσεις χαρακτήρα και να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να μπορείς όσο δύσκολα και να είναι μια κατάσταση να κρατήσεις την γαλήνη σου και την ψυχραιμία σου είναι ένα μεγάλο βήμα

Βάζοντας όρια, στο ίδιο μας το σπίτι δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άλλο. Σημαίνει ότι τον σεβόμαστε και ότι τον προστατεύουμε. Ότι του μαθαίνουμε να πετάει με τα δικά του φτερά και όχι να στηρίζεται πάντα στην ευκολία. Βάζοντας όρια σημαίνει ότι πάνω από όλα αγαπώ και σέβομαι τον εαυτό μου. Προστατεύοντας τον από εκρήξεις θυμού, νεύρα, συσσωρευμένο άγχος και λάθος συμπεριφορές και χειρισμούς. 

Κάνοντας μικρά βήματα με απεριόριστη υπομονή και επιμονή, εξηγούμε στους άλλους τα θέλω μας, τα πιστεύω μας και γιατί τα εφαρμόζουμε. Είμαστε συγκεκριμένοι και δεχόμαστε ότι θέλει χρόνο για να γίνουμε κατανοητοί. Δυστυχώς τα περισσότερα όρια, σπάνε, γιατί θεωρούμε ότι επειδή αγαπάμε κάποιον είτε τον σύντροφο μας, είτε το παιδί μας, αυτόματα πρέπει να λέμε ναι, ως ένδειξη αγάπης από εμάς σε αυτούς. Και έτσι χαλαρώνουμε τα σχοινιά, με αποτέλεσμα, ειδικά στα παιδιά που διαμορφώνουν χαρακτήρα από το μηδέν, να κάνουμε λάθη και να μην μπορούμε να τα χαλιναγωγήσουμε μετά.

Οι σχέσεις και οι οικογένειες χαλάνε, γιατί καταπιέζουμε τον εαυτό μας για τα θέλω του άλλου, γιατί απλά δεν ξέρουμε να κρατήσουμε μια ισορροπία με κάθε μέλος της οικογένειας και φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο όπου πνιγόμαστε, δεν μας καταλαβαίνει κανείς και έχουμε χάσει τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να καυγαδίζουμε λέγοντας εκφράσεις του στυλ <όταν με γνώρισες ήμουν... και για σένα έγινα...>

Σημαντικό βήμα στην σχέση είναι η επικοινωνία. Να συζητάμε κάθε μέρα. Να γελάμε. Να μοιραζόμαστε σκέψεις, την καθημερινότητα μας, τα όνειρα και τα σχέδια μας για το μέλλον, τις προσδοκίες μας. Να έχουμε στόχους για βελτίωση. Στην σχέση μας, πέρα από αγάπη, χρειάζεται να τον θαυμάζουμε, να τον προστατεύουμε, να τον σεβόμαστε τον άνθρωπό μας. Να τον βοηθάμε να πάει μπροστά είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά... και όλα αυτά γίνονται αν στεκόμαστε στο πλάι του με αξιοπρέπεια, σεβασμό και χωρίς καταπιεσμένα συναισθήματα.

Βάζοντας λοιπόν όρια, βάζουμε και την διάρκεια στην σχέση μας. Με σεβασμό και σταράτα λόγια, κοφτές κουβέντες, χωρίς συναισθήματα ηττοπάθειας. Όταν νιώθεις έντονα θυμό, ή παραπονιέσαι συχνά, μάλλον πρέπει να θέσεις τα δικά σου όρια. Με αργά βήματα, όταν νιώσεις έτοιμος, απλά θα δεις τι δεν σου αρέσει, τι σε θυμώνει και θα το συζητήσεις με αξιοπρέπεια και σεβασμό, χωρίς φωνές και κλάματα.

Μάθε να διαλύεις τα γκρίζα σύννεφα στην ζωή σου και την σχέση σου, δυνάμωσε τον εαυτό σου και να θυμάσαι ότι σιγά σιγά πετυχαίνεις τις μεγαλύτερες νίκες.

Και να θυμάστε, να αφήνουμε ότι μας βαραίνει

για να μπορεί η καρδιά μας να πετά

Με αγάπη,

Μαρία